Skepsis en Niburu op Windesheim over watergas

Je realiseert je wel dat jouw bijdrages niet leesbaar zijn voor de doorsnee mens? Moet dat hier? Kun je niet een werkgroepje beginnen met Niburu en dan de eindresultaten in een leuk, verkwikkend verhaal samenvatten plus aantoonbaar maken met een goede YT upload?

Opmerkingen dat deze over lastig te begrijpen zijn zinloos: vraag dan om uitleg.

Graag gedaan hoor, maar moet ik nu ook nog uitleggen wat vermenigvuldigen en worteltrekken is?

Overigens, ik kan me voorstellen dat een uitleg “de stroom komt niet zo vlug op gang omdat er nog een magneetveld moet worden opgebouwd” wat wazig overkomt.

Maar het is nu eenmaal zo dat een veranderend magneetveld een spanningsverschil opwekt in een geleider. (Dat is het hele idee van een elektromotor.) Iets preciezer: als je een kringvormige geleider hebt, en het magnetische veld dat door die kring omvat wordt toeneemt, dan ontstaat er een spanningsverschil in die kring, een kracht die de elektische ladingen door die kring rondstuwt. Die kracht heet de elektromotorische kracht (EMK).

Wat gebeurt er als je een batterijtje (bijvoorbeeld) op een kring aansluit? De stroom in die kring wekt een magneetveld op, maar naarmate dat magneetveld sterker wordt, heb je ook weer een extra elektromotorische kracht die als het ware de spanningsbron tegenwerkt.
Heb je maar één hele wijde kring  dan is het effect niet zo sterk, maar als je de stroomdraad in een spiraal windt, dan geeft de verandering van het veld van één winding een EMK niet alleen bij zichzelf, maar ook in alle andere windingen.

Dus eigenlijk kun je bij elke spoel of winding of combinatie van windingen een getal, de inductiecoëfficiënt, aangeven die aangeeft hoe de verandering in stroomsterkte samenhangt met de opgewekte (tegen)spanning.

Dat is een andere beschrijving van hetzelfde proces. Die beschrijving is beter, omdat je daarmee nauwkeuriger vergelijkingen kunt afleiden voor het gedrag van allerlei circuits.

Vergelijk de situatie met een slinger. Je kunt de exacte beweging daarvan heel precies afleiden zonder dat je je hoeft druk te maken over het feit dat er tijdens de slingerbeweging een gedurige uitwisseling heen en weer tussen de boekhoudkundige grootheden genaamd “potentiële energie”  en “bewegingsenergie”.

Ik dacht dat een simpele website als deze voor iedereen leesbaar moest zijn. Zoiets als de Volkskrant of zo. Maar blijkbaar niet. Je zult er beslist wat beta-mensen mee aantrekken, maar anderen zullen juist denken: dit is niets voor mij. Haken af.

Dat gaat om de artikelen natuurlijk. Wat mensen in de comments schrijven of verder willen bediscussieren en hoe moeilijk ze dat willen maken moeten ze zelf weten. Dat zie ik juist als zeer positief. Dan is daar toch nog de diepgang te vinden die sommigen missen. En anderen haken af bij de comments, maar ik neem aan niet bij het artikel. De meeste lezers reageren soweiso toch al niet.

2012/5/29 Disqus

Wat ik zo snel van die ionen-wind begrijp, is dat het aan de punt van een geleider onstaat en zich als een uitdijende bol gedraagd. Maar ‘de wind’ zelf bestaat denk ik grotendeels uit verplaatsing van normale luchtdeeltjes. Je zou misschien een raster van die puntvormige geleiders om een bed heen kunnen bouwen zodat je een stroom vanaf het bed krijgt, maar volgens mij wil je eerder iets wat rond het bed wervelt als een soort gordijn, of niet?
Maar misschien is het idee dat je hebt wel met eenvoudigere middelen te testen.

a) omdat je dan een duidelijke scheiding hebt tussen de fundamentele concepten:

1. plaats en ruimte
2. fysische processen die zich binnen de ruimte plaats vinden en daarmee alleen effect kunnen hebben in de vorm van interacties tussen fysische objecten.

Uiteindelijk zou het best kunnen dat je tot de conclusie komt dat je de aether moet zien als zijnde een model van de fysische eigenschappen van de fysische ruimte, maar dan nog zou je m.i. een onderscheid moeten maken tussen de fysische eigenschappen waarmee de ruimte gevuld is en het coordinatensysteem waarmee je de ruimte vorm geeft.

Als je de fysische eigenschappen met behulp van een aantal constanten (karakteristieke impedantie, permeabiliteit en permittiviteit) aan de lege ruimte zelf toedicht zonder er daarbij van uit te gaan dat deze veroorzaakt worden door een medium met vloeistof-achtige eigenschappen, dan kun je je geen beeld vormen van de achterliggende vloeistof-achtige dynamica en dan kun je ook de relatie tussen zwaartekracht en medium niet verklaren. En dan zadel je jezelf op met een theorie waarin allerlei gaten gedicht moeten worden, zoals “zwakke” en “sterke” kernkrachten, “donkere materie” en virtuele fotonen aan toe, waarmee de verschillen tussen near en far-field bij antenne’s verklaard worden:

http://en.wikipedia.org/wiki/Near_and_far_field
“In the quantum view of electromagnetic interactions, far-field effects
are manifestations of real photons, whereas near-field effects are due
to a mixture of real and virtual photons.”

Das dus gewoon een gat dichten door iets virtueels, iets niet bestaands, uit de duim te zuigen….

b) omdat het postuleren van het bestaan van een medium met vloeistof achtige eigenschappen in termen van haar eigenschappen om de propagatie van het electrische, het magnetische en het zwaartekracht veld te ondersteunen tot hele goede resultaten leidt, waarmee het afgaande op Stowe mogelijk is tot een universele theorie te komen.

c) omdat het postuleren van een aether in overeenstemming is met de, moet ik toegeven, mager in aantal, observaties van longitudinale electro-statische of dielectrische golven die zich met een snelheid van pi/2 keer de snelheid van het licht voortplanten.

De waarnemingen waar we het dan over hebben zijn:
1. Wheatstone
2. Tesla
3. Eric Dollard bij zijn replicaties van Tesla.
4. Prof. Meyl, idem dito.

Nu zijn dat slechts vier waarnemingen, maar wanneer je e.e.a. samen neemt, plus daarbij Dr. C.K. Thornhill’s uitstekende kritiek op Einstein ( http://etherphysics.net/CKT4.pdf ), en je gaat er van uit dat magnetisme een rotatie van/in de ether is, dan zijn logischerwijs electro-magnetische verschijnselen, waarbij dat mysterieuze golf-deeltje dualiteitsverschijnel optreedt, ook een verschijnsel waarbij er sprake is van één of ander in zichzelf gekeerd roterend verschijnsel, dat er mogelijk uit ziet als iets in deze richting:

http://www.tuks.nl/img/dualtorus.gif
http://www.tuks.nl/img/rotating_torus_coil.gif

Ok. Mijn stelling is dan dat als deeltjes inderdaad roterende vortex-achtige verschijnselen in de aether zijn, dat bij een eenparige beweging van zo’n “deeltje” de aether dus een pad van netto pi*r moet volgen, terwijl een longitudinaal golfverschijnsel zonder rotatie dus slechts een pad van 2*r hoeft te volgen.

En dan krijg je dus een fundamentele verhouding in de propagatiesnelheden van pi/2.  En dat komt dan verdraaid dicht bij de metingen van de heren Wheatstone en Tesla.

En dat zou dan mooi aangetoond kunnen worden met een herhaling van het experiment van Wheatstone. Als je daar inderdaad een propagatiesnelheid van pi/2 x c meet, waarbij c afhankelijk is van het medium (koper), dan krijg je het knap lastig om aan Einstein vast te houden.

En aangezien Wheatstone e.e.a. al eens gemeten heeft, mag je verwachten dat je op hetzelfde resultaat uit komt als deze toch niet onbekende fysicus.

En zoals men zegt: er is maar één experiment nodig om een theorie omver te halen….

Ik had al aangegeven dat er op he MM experiment het eea aan te merken
is. Het MM experiment is gebaseerd op slechts een paar dagen meten,
terwijl Miller 20 jaar lang heeft lopen meten en tot andere resultaten
komt. Het is dan wel erg kort door de bocht om te spreken van
gefalsificeerd.

En als je dan spreekt over dat “*elke* [aether] theorie” daarmee
gefalcificeerd is, terwijl hier boven in het verhaal van Dr. Cantrell al
staat “So far, we have at least two competing theories: a  partially entrained aether and Einstein’s relativity”, dan verklaar je jezelf al
bijna tot pseudo wetenschapper op deze manier. Wel een beetje bij de les blijven, hoor!

En als er al iets gefalcificeerd is, dan is dat slechts de aanname
dat de aarde beweegt tov de aether. Het kan net zo goed zijn dat de
aether roteert rond de zon en op die manier de beweging van de aarde
determineert, waarbij de aarde dus simpelweg mee beweegt met de aether
als een kurk in een rivier.
 

Erg professioneel. Discussie op inhoud vermijden door het op de uitgever waar het gepubliceerd is af te serveren….

Prof. Turtur heeft overigens ook gepubliceerd in een niet zo gerenommeerd  tijdschrift, btw:
http://www.gsjournal.net/old/physics/turtur1e.pdf

En nu wil ik niet zeggen dat je niet kritisch zou moeten zijn bij artikelen die in deze journals gepubliceerd worden. Maar de algemene modus operandus waarbij men artikelen in gerenommeerde tijdschriften vrijwel klakkeloos voor waar aan neemt en andere artikelen eigenlijk standaard niet serieus neemt is nu niet bepaald een houding die past bij iemand die zich skepticus wenst te noemen.

Een echte skepticus is natuurlijk óók skeptisch als het over Einstein en de gevestigde wetenschap gaat. Anders ben je zo’n soort vegetarier die de hele dag vegetarier is, behalve tijdens het avondeten.

Als ik zo snel je artikel over Santilli door kijk, dan ga ik helemaal met je mee in je kritiek over zijn HHO verhaal. Electrolyse levert gewoon een mengsel van waterstofgas en zuurstof en dat is heel interessant om als brandstof te gebruiken. Niets nieuws onder de zon wat dat betreft en er is een heleboel B.S. gepubliceerd aan theorieën die wat mij betreft weinig hout snijden.

En wat dat betreft ziitten ook zowel Meyer als Puharich ( http://www.tuks.nl/pdf/Patents/Puharich/ ) wat mij betreft fout in hun theorie.

Dat wil echter niet zeggen dat Meyer’s WFC niet zou kunnen werken. Kern van het probleem om een apparaat te maken dat op het eerste gezicht op een perpetuum mobile lijkt is het vinden van een beschikbare energiebron en vervolgens een truuk te verzinnen om die te gebruiken.

Het vraagstuk over de beschikbare energiebron is opgelost door Turtur in bovenstaand artikel, dat ik ook heb aangehaald in mijn verhaal over free energy:

http://peswiki.com/index.php/Article:Free_Electric_Energy_in_Theory_and_Practice#The_electric_field_as_an_energy_source

-:-
Well, it may be right that particle physics says it’s easy to extract EM
energy from the vacuum, but that does not tell us how we can use that, nor how
we can engineer systems that are able to make use of this unknown, or better:
overlooked, territory. Where is that energy? Where does it come from and where
does it go?

The answer to these questions can be found in the paper Conversion of the
Vacuum-energy of electromagnetic zero point oscillations into Classical
Mechanical Energy by the German Professor Claus Turtur. In the chapter “A
circulation of energy of the electrostatic field” (pages 10-14) he makes a
straightforward calculation of the energy density of the static electric field
surrounding a point charge using nothing more than Coulombs law and the known
propagation speed of the electric field, the speed of light, and shows that
there must be some kind of energy circulation between the vacuum and charge
carriers

[...]

So there we are. The electric field (the airflow in our fandoor analogy) is
on the one hand powered by the vacuum and on the other hand it powers the
vacuum. So, at least part of the energy in space / the vacuum, referred to with
names as “Zero Point Energy” (ZPE), virtual particle flux, the Dirac sea,
Orgone, etc. is not only fueled by the electric field, it is continuously
converted back into an electric field by each and every charged particle in the
universe, which makes the electric field a source of energy. The implications of
that are staggering. It means that the law of conservation of energy does not
apply to electrical systems, because they are not isolated. After all,
Turtur shows without a shadow of a doubt that energy is being extracted from
the active vacuum by each and every charged particle and thus every electrical
system in existence in the Universe.
-:-

Maar goed, mijn artikel is niet echt af en het staat op een nog dubieuzere site. En de nadere uitleg in de commentaren op dit blog kunnen dan natuurlijk al helemaal niet door de beugel.

Het is erg lastig om theorieën gepubliceerd te krijgen die kritisch zijn t.o.v. de gevestigde wetenschap. Als het puntje bij het paaltje komt is het uiteindelijk toch zo dat de heren die beoordelen of iets de moeite van het publiceren waard is zich niet bepaald populair maken bij hun collegas als in feite het fundament van de exacte wetenschap onderuit gehaald wordt. En dat is dan niet bepaald positief voor je carriere.

Mensen als Turtur en Thornhill zoeken daarom nood gedwongen hun toevlucht tot alternatieve journals of zelf publiceren op het internet, waarmee het een ware kunst is om de parels in de modder te vinden.

Thornhill heeft toch ook een heel aardig CV:

http://www.ptep-online.com/index_files/2007/PP-11-17.PDF
-:-
His secondary education was undertaken at the King Edward VII School in Sheffield. In 1936 he was awarded an Open (Jodrell) Scholarship for Mathematics at Queen’s College, Oxford. This scholarship was worth 110 a year, a considerable amount in those days. He completed his undergraduate studies at the beginning of the Second World War and spent that war devoting his considerable mathematical talent to the aid of the war effort.

During the War and in subsequent years, he worked in a variety of fields with a bias towards unsteady gasdynamics. These included external, internal, intermediate and terminal ballistics; heat transfer and erosion in gun-barrels; gasdynamics and eects of explosions; theories of damage; detonation and combustion; thermodynamics of solids and liquids under extreme conditions, etc. As a result of the war work, he was awarded the American Presidential Medal of Freedom. This was an award of which he was, quite properly, inordinately proud. The actual citation was as follows:

Mr. C. Kenneth Thornhill, United Kingdom, during the period of active hostilities in World War II, performed meritorious service in the field of scientific research. As a mathematician working in the field of gun erosion, he brought to the United States a comprehensive knowledge of the subject, and working in close co-operation with American scientists concerned with the study of erosion in gun barrels, he aided and stimulated the work in improving the performance of guns.
-:-

Nu is een Medal of Freedom natuurlijk geen Nobelprijs, maar je doet hem denk ik toch wel te kort als je hem in feite afserveert als “fringe scientist” omdat de gevestigde tijdschriften kennelijk weinig trek hadden om zichzelf het leven moeilijk te maken..

Ik las “anormaal magisch moment”.
Hihi, slechts een binnenpretje. Can relate to that: out of the box magische momenten. 

“Maar eerst zou ik toch wel eens een uitleg willen horen over waarom
volgens Tesla de ruimte niet gekromd kan zijn, en wat hij daarmee
bedoelt – gegeven het feit dat ruimtekromming een bijzonder concrete
algemeen bekende betekenis heeft.”

-> Hoe quote je trouwens binnen deze site??

Tesla zegt zelf het volgende, aangehaald in de NL versie van mijn skeptische (TM) Einstein artikel:

http://www.tuks.nl/wiki/index.php/Main/Puinhopen96JaarEinsteinRelativiteit

-:-
Er moge dan worden afgeleid dat ik zinspeel op het bestaan van een
kromming van de ruimte zoals die door de relativiteitsleer verondersteld
wordt te bestaan, maar niets zou verder van mijn gedachten kunnen
staan. Ik blijf er bij dat de ruimte niet gekromd kan zijn, om de
eenvoudige reden dat ze geen fysische eigenschappen kan hebben. Dan zou
men net zo goed kunnen zeggen dat God fysische eigenschappen heeft. Die
heeft hij niet, alleen kenmerken en die hebben we zelf bedacht. Van
fysische eigenschappen kunnen we alleen spreken als we het hebben over
materie die de ruimte opvult. Te zeggen dat de ruimte wordt
gekromd door de aanwezigheid van grote lichamen is het zelfde als zeggen
dat iets krachten kan uitoefenen op niets. Ik weiger dan ook zo’n beeld
aan te hangen.
-:-

-:-According to the relativists, space has a tendency to curvature owing to
an inherent property or presence of celestial bodies. Granting a
semblance of reality to this fantastic idea, it is still self-contradictory. Every action is accompanied by an equivalent reaction
and the effects of the latter are directly opposite to those of the
former. Supposing that the bodies act upon the surrounding space causing
curvature of the same, it appears to my simple mind
that the curved spaces must react on the bodies and, producing the
opposite effects, straighten out the curves. Since action and reaction
are coexistent, it follows that the supposed curvature of space is entirely impossible.
-:-

Hij stelt dus bovenal dat als de ruimte gekromd wordt door één of ander effect dat het gevolg is van de aanwezigheid van materie, dat er dan sprake moet zijn van een krachtwerking tussen materie en ruimte. Anders kom je in de knoei met de wet van behoud van energie, die fundamenteel het gevolg is van “actie = -reactie”, zo ik in mijn Pes artikel betoog:

http://peswiki.com/index.php/Article:Free_Electric_Energy_in_Theory_and_Practice#Conservation_of_energy

-:-
The fundamental foundation for the law of conservation of energy lies in Newton’s
third law:

 To every action there is always opposed an equal reaction: or the mutual
actions of two bodies upon each other are always equal, and directed to contrary
parts.

In essence energy (work) is an integration (summation) of a force enacted
between two bodies – or particles or even the fundamental ‘God’ particles or
whatever the ether/medium may be composed of – over the effect of the
force, the movement of the body over a certain distance or a
displacement in/of the ether/medium. In other words, energy is in essence
a measurement of the effect of the interaction between two bodies/particles
and/or the medium. Fundamental point is that it is always a measurement of the
effect of an interaction. And since action equals reaction, there can be
no other way than that energy is always conserved. Because after all, as Tesla said, something
cannot act upon nothing.
-:-

Nu zou je op zich best een theorie kunnen maken waarbij je de ruimte fysische eigenschappen toedicht, maar dan moet je dus wel zorgen voor een zodanige beschrijving dat aan de wet van energiebehoud en dus “actie = -reactie” voldaan wordt. Doe je dat niet, dan kom je vroeg of laat in de problemen. En dat blijkt dan ook wel:

http://nl.wikipedia.org/wiki/Donkere_materie

-:-
Donkere materie wordt verondersteld te bestaan om de waargenomen baanbeweging van verre sterren en afgeplatte spiraalvormige sterrenstelsels (zoals ons eigen Melkwegstelsel) te verklaren op een wijze die zowel consistent is met de zwaartekrachttheorie als met de relativiteitstheorie.
De zichtbare materie in deze sterrenstelsels heeft namelijk niet genoeg
massa om de bewegingssnelheid van de sterrenstelsels in hun baan om het
gemeenschappelijk zwaartepunt te kunnen verklaren. Om de
bewegingssnelheid met de bestaande zwaartekrachttheorie en de
relativiteitstheorie te kunnen verklaren, veronderstellen astronomen dat
er extra materie aanwezig is die tot dusverre niet gedetecteerd kan
worden.
-:-

Das dus weer zo’n typisch staaltje van pseudo-wetenschap. Een halfbakken concept introduceren volgens het “klok en klepel” principe en dan vervolgens iets “veronderstellen te bestaan” om te verhullen dat je eigenlijk geen idee hebt hoe de klepel nu eigenlijk in de klok gehangen zou moeten worden.

Kortom: Tesla stelt dat de ruimte per definitie leeg is en dus geen fysische eigenschappen kan hebben, omdat je anders ultimo in de problemen komt met de wet behoud van energie.

Ik stel (nu) dat de ruimte niet per definitie als leeg gedefinieerd moet worden, maar als men haar fysische eigenschappen wil toedichten, dan dient dat wel zodanig te gebeuren dat aan de fundamentele actie = -reactie wet en dus energiebehoud wordt voldaan.

En uiteindelijk is het dan zo dat het verschil tussen een lege ruimte gevuld met een aether en een correct gedefinieerde ruimte met een aantal fysische eigenschappen een kwestie van smaak is. En tot noch toe valt het aether gevulde lege ruimte concept bij mij uitstekend in de smaak.

“De algemene relativiteitstheorie legt nu een verband tussen de
krommingstensor en een andere tensor, de energie-impulstensor, en in
feite is het dus een bewegingsvergelijking die je vertelt hoe de
bewegingen (van de dingen die energie hebben) plaats vinden.”

In essentie is die beweging dan *dus* anders dan wanneer er geen kromming van de ruimte plaats zou vinden.

Dus de (kinetische) energie van het ding dat beweegt wordt beïnvloed door de veronderstelde kromming van de ruimte, zonder dat er een verklaring is waar die verandering in kinetische energie vandaan komt.

Ofwel: een schending van de (heilige) wet van behoud van energie…

Tja. Als je met termische emissie aan het rekenen gaat, en je gebruikt het afgelegde pad als boundary conditions, dan is het niet zo heel vreemd dat je model het afgelegde pad verklaart:

http://arxiv.org/abs/1204.2507

“we numerically solve
thermal conduction and radiation equations using the actual flight telemetry as
boundary conditions”

Ofwel: niets meer dan een excercitie in curve fitting.

Nice try!

En voor wat betreft Wheatstone: Tesla mat (binnen meet onnauwkeurigheid) dezelfde propagatiesnelheid met een andere meetmethode, de propagatie van longitudinale golven door het binnenste van de aarde.

Daar hebben we dan dus twee verschillende metingen die met elkaar in overeenstemming zijn.

De Einstein fans hebben slechts één meting, het Michelson-Morley experiment, die gebaseerd is op slechts een paar dagen meten en die later weerlegd is door Miller (zie boven).

En nu kun je proberen zowel Tesla als Wheatstone onder het tapijt te moffelen op basis van betrouwbaarheidsintervallen, maar dan moet je dat ook bij Michelson-Morley doen. Daar valt dus niemand over, terwijl er dus een latere, meer betrouwbare en meer geavanceerde meting is die het hele verhaal in het water doet vallen.

Kortom: het staat nog altijd 2 – 0 in de game Tesla – Einstein.

Het gaat wel weer om “a parameterized model”, waarbij er sprake is van het schatten van de coefficienten == de parameters.

Kennelijk kun je door “goed” te schatten beide modellen binnen de gewenste marges brengen….

Kortom: nog steeds een exercitie in curve fitting….

Maar goed dat ze die uitvlucht via die thermische radiatie hebben gevonden, toch?

Anders hadden ze weer een nieuw soort virtueel foton of zo moeten bedenken…. ^_^

In het eerder gerefereerde document staat een heel interessant stukje:

http://www.estfound.org/downloads/pioneer_paper.pdf
=:=
6.1 Background.
On March 2, 1972 Pioneer 10 was launched on an Atlas/Centaur rocket from Cape Canaveral. Pioneer 10 was the first space probe sent to the outer planets. After surveying Jupiter on December 4, 1973 it continued outward in the plane of the ecliptic and became our first spacecraft to leave the planetary part of the solar system when it passed beyond the orbit of Pluto in 1983. It was last heard from on January 22, 2003 at a distance of approximately 82 AU from the Sun.
A signal transmitted to Pioneer 10 and returned by the space probe with preserved coherence was monitored up till June 1998. Analysis of the signal at the Jet Propulsion Laboratory (JPL) has yielded new and unique information as reported by Anderson et. al. (2002). A small discrepancy between the measured frequency shift between the uplink and downlink signals and the Doppler shift estimated from ephemeris modeling based on distance ranging became apparent during the 1980s and has remained constant since then. It appears that the space probe is subjected to a tiny, constant acceleration toward the Sun that neither depends on time nor on distance.

[...]

Furthermore, the same constant acceleration has been detected for Pioneer 11 and for the Galileo and Ulysses spacecrafts indicating a new phenomenon possibly of cosmological origin (Anderson et. al., 2002).
=:=

Pioneer 10 verliet ons zonnestelsel in 1983 en de anomale gegevens stemmen voor het grootste gedeelte van na die tijd. En de gegevens komen geheel toevallig overeen met Hubble’s constante. Hetzelfde fenomeen doet zich voor bij de Galileo and Ulysses sondes.

Maar de conslusie is dan dat dit geen cosmisch fenomeen is, omdat men in de specifieke situatie van de Pioneer in staat is een aantal modellen met een aantal vrijheidsgraden omtrent uitgestraalde hitte-radiatie de modellen op de data te fitten, waarbij uiteraard dan het stralingspatroon van zowel de Galileo als de Ulysses geheel toevallig naar verwachting leiden tot dezelfde constante versnelling?

Met andere woorden: De Galileo als de Ulysses lijken zo veel op de Pioneer sondes dat je er van uit kunt gaan dat ze hetzelfde hitte-stralings effect laten zien??

En de relatie tot de Hubble constantie is geheel toeval?

Sorry, maar dit riekt mij te veel naar pseudo-wetenschap.

Tja, das altijd een risico.

Ik had me gelukkig mijn achterste al een klein beetje gecovered door er op te wijzen dat de data van de Pioneer afkomstig is uit metingen *buiten* ons zonnestelsel.

Eerlijk gezegd verbaasde ik me er over dat die andere sondes desondanks tot dezelfde resultaten leiden, want als de baan planeten inderdaad gedermineerd wordt door de beweging van de aether, dan verwacht je binnen het zonnestelsel andere waarden dan daar buiten.

Voor zover ik e.e.a. nu begrijp zijn de meetwaarden buiten het zonnestelsel in overeenstemming met de Hubble constante en daar binnen niet.

En dat verbaasd mij dan dus weer niet zo….

Ok, daar had ik even over heen gelezen, lastig om snel iets in een tekst te vinden als ze cijfers gaan uitschrijven ;-(

Maar het gaat daar toch om vooronderstellingen en schattingen? Ik zie geen verwijzing naar een berekening op grond van meetgegevens. Hij zal het misschien geëxtrapoleerd hebben vanuit een test, maar als zijn model niet klopt, zoals dat artikel dat ik gaf suggereert, dan zegt het dus helemaal niets.